Morgen, 15 oktober 2025, volg ik een training Uitvaartspreken. Ik kijk er naar uit omdat spreken op een uitvaart de meest dankbare woorden zijn die er bestaan wat mij betreft. Woorden met liefde, respect en gek genoeg ook met humor en fijne herinneringen. Wat ga ik leren aan theorie? Is er theorie? Spreek je niet vooral vanuit je hart ? Deze vragen stel ik mij hardop als ik bezig ben met de voorbereidende opdracht; het opstellen van een slotwoord van een uitvaart. Ik staar al even naar mijn blad en naar casus C.  Het is best gek om een oprecht  respectvol verhaal te schrijven over een fictief iemand, speciaal aan fictieve nabestaanden. Toch lukt het me goed om het slotwoord op mijn manier op papier te krijgen, met een persoonlijk kort gedichtje. Hiermee hoop ik recht te doen, tijdens de laatste woorden van dienst, aan een mooi mensenleven. Met dat gevoel en die wens voor de toekomst in mijn gedachten , rond ik af. Ik leg een bordeaux rood pak klaar, dat mijns inziens goed past bij de setting van morgen, een uitvaart.